Pismo drevnih Srba

Preduslov za svaku kulturu i civilizaciju je pismo!

Bez pisma ne postoje ni elementarni uslovi za stvaranje ni jednog ni drugog.

Srbica, drevno pismo neolitskih Srba je najstarije pismo na svjetu, kako smo već apsolvirali.

Nađeno je u Srbiji na 74 lokaliteta, ali i na prostoru cijelog Sredozemlja! Po čuvenom vinčanskom lokalitetu je nazvano vinčansko pismo. Tako da se i rađanje cijele naše civilizacije vezuje za sedmorječje ( Dunav, Sava, Drava, Drina, Timok, Morava, Tisa).

Po svemu je to pismo preteča našeg pisma, po zakrivljenosti slova, oznakama i fonetici! Srbi bi trebali biti ponosni što imaju 22 slova vinčanskog pisma u svojoj azbuci, govorio je Englez, Milton Šon Vin, a onda je dodao još i ovo : "Vinča je prije 7200 god. bila metropola najveće evropske države, bila je centar vinčanske kulture, najvišeg dometa u neolitu Evrope, koja se prostirala od Švarcvalda do Crnog mora".

Razvijajući ekonomiju i zanatstvo, utemeljila je novo društvo. Da je bila uspješna svjedoče i ostaci velikih naselja kakvih do tada nije bilo nigdje u Evropi.

Da su Vinčani bili izuzetno vješti ( po današnjim kriterijumima) i maštoviti dokazuju figurine, ritualno posuđe, alatke, nakit, tematski i stilski raznoliki.

Da su duhovni razvoj i društveno ustrojstvo ove zajednice bile visokog nivoa dokazuje njeno hiljadugodišnje trajanje. Da je centar te civilizacije bio baš u Vinči svjedoče veličina naselja i nalazi vredniji i obimniji nego na drugim lokalitetima.

Kako su Lidijsko i Likijsko pismo u Maloj Aziji i etrursko u Italiji veoma slični vinčanskom izvjesno je da su nastala od njega, ali i gotovo sigurno da su stanovnioci ovih obalsti jedan narod.

Ovo sve je siguran dokaz da je teza o našem jeziku koji je nastao iz grčkog naučno nemoguća, ali i istorijski gledano se naše pismo pojavilo više hiljada godina prije Grka kao naroda.

Isto tako ovim je jasno da su Srbi predhrišćanski narod i jedini autohtoni narod na Balkanu.

Već sam govorio da je Svetislav Bilbija pomoću srpske ćirilice uspio da pročita sva ova pisma.

Na teritoriji Italije pronađeno je mnogoštvo kamenih spomenika napisanih drevnom Srbicom!

Sa sigurnošću se može reći da je vinčanska Srbica u upotrebi najmanje 4000 god. prije Hrista.

Samo ime Vinča nastalo je od Vinda, Vindiša, Vindža. Arapsko pismo na Bliskom istoku nastalo je od Srbice. Na Kritu, Fenikiji, u Grčkoj, na Miletu i Korintu, beotiji, u Misiru, Mesoppotamiji, na cijelom Sredozemlju korištena je Srbica.

Interesantno je i malo poznato, ali i najveći dio Starog Zavjeta napisan je Srbicom! U Asiriji je Srbica bila službeni jezik, ali i naše savremeno pismo je nastalo iz te iskonske Srbice.

Naravno, kroz milenijume i osavremenjivanje društva i države pretrpjelo je određene promjene!

Takođe, Srbica je i brojevna azbuka ! Svako slovo imalo je brojevnu vrijednost, tako da su prvih deset slova Srbice a,b, v, g, d, e, z, đ, ž, i, imali vrijednosti brojeva od jedan do deset.

A upravo od ovih slova razvili su se kasnije arapski brojevi!

Frapantno je i uzbuđujuće kolika je sličnost savremene srpske azbuke i slogovne azbuke Srbice. Savremena istorija vjeruje da Arapi jesu učestvovali u oblikovanju brojeva, ali izvorno to nisu njihovi brojevi.

Kod drevnih Srba slovo "Č" je imalo brojčanu vrijednost 90, a slovo "C" 900.

Ovih glasova nema kod Grka, jer su ih zamijenjivali nekim drugim glasom, a slično je i kod Jevreja, ali sve ostalo je po istom redosledu i po istim vrijednostima, što jasno potvrđuje da su jedni i drugi primili pismenost od Srba...

(Autor je profesor istorije i izvršni direktor Izdavačke kuće "Jerusalim" iz Bara)