Arheološki i neoborivi dokazi da se Srbi nisu doselili na Balkan već tu uvek bili!

Izvodi iz knjige: Tragom Srba

Kraći izvod odnosno uvod u knjigu – Tragom srba – kako bi se znalo o čemu se bavi i u kojem pravcu ide ova knjiga

Ako laže koza, ne laže rog: Najstarija Boginja Serbona od pečene gline stara tri do četiri hiljada godina, ukrašena ćiriličnim slovom nađena je na području Podunavlja

Srp nađen u Mesopotamiji, star nekoliko hiljada godina, proglašen je najstarijim srpom civilizacije, samo zato što je stariji srpski srp proglašen krivim nožem!

Zar srpski srp nije srp, već mora biti krivi nož samo zato što je srpski!?

Hiljadu puta ponovljena laž postaje istina, zato moramo hiljadama puta ponavljati pravu istinu da bi je povratili i sebe spasili!

Najopasnija laž od koje treba poći, koja ugrožava ne samo Srbe, već i sve narode Balkana, je tvrdnja da su se Srbi odnekud doselili – što u prevodu znači da ih se sme i proterivati, sve po potrebi stranog faktora, vladara iz senke, metodom zavadi, pa vladaj!

Najstarija Boginja Serbona od pečene gline stara tri do četiri hiljada godina, ukrašena ćiriličnim slovom nađena je na području Podunavlja nedaleko od Vinče. Umesto da se obeleži to kulturno blago kao blago naroda koji je tada živeo na tim prostorima, koji živi i danas tu kako to potvrđuju i arheološki nalazi, pogotovo antička ćirilica koju srpski narod milenijumima koristi u kontinuitetu, od tadašnjih 27 ćiriličnih slova još uvek 22. Umesto te istine „naučna“ internacionalna neobjektivna “elita” naziva to blago, blago vinčanske pa podunavske kulture iako je kultura proizvod naroda, a ne mesta. Zašto ako ne zato da bi te kvazi elite izbegle reći istinu da su te preteče svetske civilizacije u stvari, po arheološkim nalazima, preteče srpske kulture i srpskog naroda na tim prostorima koji i danas od 27 tadašnjih antičkih slova ćirilice koristi u svakodnevnoj upotrebi 22 a pisma država takozvane svetske civilizacije četiri do pet.

To što nam rade sa Markalama, Srebrenicom i Račkom to nam rade i sa našom izvornom kulturom.

Čak su se drznuli i na našu Boginju Serbonu, stariju i od samog hrišćanstva, čija je haljina ukrašena neoborivim dokazom, srpskim grbom, krstom sa četiri slova S, odnosno mladim mesecima, sa grbom kojeg mi srbi kao i slovo S (stvoreno po uzoru na mladi mesec) u kontinuitetu koristimo milenijumima do današnjeg dana, koji se smatra za najstarijim grbom Evrope a verovatno i svetske civilizacije. Nazivajući našu boginju podunavskim, a ne srpskim arheološkim blagom, odvajaju je na taj način od srba i srpske kulture, a Srbe od od izvora svetske civilizacije.

Arheologija je iznela na površinu dokaze da se narod Balkana milenijumima prije nove ere služio ćirilicom, a da se Srbi, od tih tadašnjih 27 slova, još uvek služe sa 22 dok drugi narodi imaju najviše četiri do pet takvih slova što ubedljivo dokazuje da su Srbi naslednici te antičke kulture.

Ova knjiga se bavi dokazima sistematskog zatiranja srpske kulture i to u kontiniutetu od više milenijuma. Zašto je to tako može se samo pretpostavljati da su to posledice raspada velike, ogromne imperije na koju se okomilo okruženje. A da je to tako dokazuje ova knjiga konkretnim, pored već navedenih materijalnih dokaza i drugim arheološkim dokazima i mnogim drugim konkretnim primerima umanjivanja i utajivanja, preinačavanja, pa i krađe srpske kulture dokazane arheološkim nalazima na prostorima današnje Srbije.

Pored navedenih primera veoma je bitno i znati da su naši predci sa naših prostora prvi topili metalnu rudu i to 800 god. prije ikoga na svetu. Treba imati na umu da su prevazišli kameno doba 2000 godina pre naroda srednje Evrope. Dok su naši preci pravili oruđe od metala stanovnici srednje Evrope su ih pravili od kamena. Kao najstariji metalurzi sveta koji su prvi znali za tehniku topljenja metala, obrađivali bakar i bronzu, bi bilo logično da su i prvi topili gvozdenu rudu, a s tim i obeležili nastanak gvozdenog doba što nikoga ne interesuje. Kao što se prećutkuje najstariji srpski mač nađen na području Srbije beležeći u stručnoj literaturi mesto nalaza, jugoistočnim delom Balkana tako se i prećutkuje kompletno gvozdeno doba. U stručnoj literaturi se izbegava reći; na području Srbije ili barem; na području današnje Srbije i ako je taj dokazano srpski mač iz vremena Maričke i Kosovske bitke pronađen na teritoriji Srbije. Naprotiv, postoje dokazi da se njime kasnije kitila Venecijanska garda nazivajući ga slavenskim mačem (samo ne srpskim) koji je dospeo do njih putem albanskih i hrvatskih trgovaca.