Svaki muškarac iz loze Nemanjića zvao se Stefan, iako se tako po rođenju nisu zvali tako. Odakle onda ova tradicija?
U Dinastiji Stefana Nemanje bilo je jedanaest Stefana, a nijedan nije bio Stefan po rođenju. Ovo ime za njih je bila zapravo titula i sinonim za reči car i kralj, a odnosilo se na Srbe. Svaki krunisani Nemanjić bi zato dodavao na svoje ime – Stefan.
“Stephanos” na grčkom jeziku znači kruna, venac, čast, nagrada, a kada se stavi u ovaj kontekst prevodi se sa okrunjen, ovenčan. Kralj Stefan Prvovenčani je u prevodu izraz koji predstavlja pleonazam jer već samo ime nosi značenje “ovenčan”.
Bosanski ban Tvrtko je 1377. godine u Manastiru Mileševa, pred moštima Svetog Save, nastavio tradiciju vezanu za ime Stefan. Krunisan je i postao je Stefan Tvrtko I iz loze Kotromanića. Veruje se da je tome doprinela povezanost sa srpskim kulturnim identitetom. Njegovi naslednici na bosanskom prestolu dodavali su ime Stefan. Tradicija se zadržala do 1463. godine i sa kraljem Stefanom Tomaševićem, poslednjim despotom Srbije.
Takođe ime Uroš nosi značenje gospodar, u prevodu sa mađarskog jezika. Smatra se da su kao titulu nosili vladari iz dinastije Nemanjić, pa je greškom sačuvano samo kod nekih članova loze.
Crkva Vaznesenja Hristovog, Dečani. (Loza Nemanjića, istočni zid priprate, oko 1350. godine)
Нема коментара:
Постави коментар