Petrovaradinska tvrđava, istoričarima poznata kao Gibraltar na Dunavu, mladima po festivalu Egzit, ljubiteljima "čašice" i dobre muzike po osam tamburaša Janike Balaža, jedno vreme bila je i mesto zatočeništva vođe Prvog srpskog ustanka, Karađorđa!
Te 1804. godine, kada je podignut Prvi srpski ustanak, vožd Karađorđe obratio i vladici Jovanu Jovanoviću da pomogne, kako materijalno, tako i u ljudstvu.
U to vreme je dosta Srba iz Austrougarske monarhije pomagalo Prvi srpski ustanak, te ne čudi podatak da je sam vladika Jovan odmah na početku podizanja ustanka uspeo da otkupi i prokrijumčari jedan top sa Petrovaradinske tvrđave. On ga je poslao Karađorđu, a posle 6 nedelja to isto radi i sa drugim topom. To su bili gvozdeni topovi za borbe, sa kojim Karađorđe napada Beograd, Šabac i Požarevac.
Naoružanje je bilo samo jedan deo pomoći koju su srpski ustanici dobili iz Novog Sada, a ostalo je zabeleženo da je pored toga, od novosadskog magistrata stiglo oko 12.000 forinti. Ustanicima su najviše nedostajali konji, oružje, barut i kremen, za šta su se pismima obraćali vladici Jovanu Jovanoviću, jer je imao čvrste veze sa ruskim carom, a ujedno je imao i dobre kontakte sa našim ljudima.
Karađorđe Petrović, nakon sloma Prvog srpskog ustanka 1813. godine, nepuna tri meseca, biva interniran na Petrovaradinskoj tvrđavi.
Istorijski podaci kažu da je vožd na tvrđavi u velikoj muci proveo period od 31. oktobra 1813. do 22. januara 1814. godine, kada je premešten u Grac, a potom otišao za Rusiju. Svoj jedini boravak u ovom delu današnje države proveo u neraspoloženju i brizi za sunarodnike u ustaničkoj Srbiji, koji su u to vreme trpeli odmazdu Turaka.
Kada se povela priča o podizanju spomenika voždu na Petrovaradinskoj tvrđavi, glavni argument za odbijanje ove inicijative bio je taj što se spomenici podižu osvajačima, a vožd to nije bio, bar kada je tvrđava u pitanju.
S obzirom da ovaj period njegovog života u internaciji, posle sloma Prvog srpskog ustanka, predstavlja tešku epizodu našeg vojskovođe i rodonačelnika kraljevske dinastije, smatralo se neprikladnim da se ovaj istorijski događaj obeleži izradom i postavljanjem umetničke spomen ploče na objektu u kojem je boravio.
Novi Sad i zahvalni građani velikom Karađorđu odužili su se kako su mogli- jedna gradska ulica nosi njegovo ime, a pre deset godina fudbalskom stadionu vraćeno je staro ime i originalan naziv "Karađorđe", koji mu je dao projektant David Daka Popović
Нема коментара:
Постави коментар